Beschrijving
Decennia van neoliberaal rendementsdenken hebben van het onderwijs een rechte, resultaatgerichte schoolgang gemaakt en de ruimte voor alternatieven dichtgemetseld. Kan het Duitse ideaal van Bildung daar verandering in brengen? In discussies over onderwijsverandering gaat het meestal over de conservatieve Bildungsfilosofie van Goethe en Humboldt, maar er heeft ook een radicaal-romantische opvatting bestaan die om drastische maatschappelijke veranderingen vroeg. Joris Verheijen graaft de vergeten ideeën van Forster, Böhmer en Schlegel op. Juist van hen kunnen we leren hoe een werkelijk kritisch denken kan ontvlammen, hoe schrijfonderwijs bevrijd kan worden uit het keurslijf van rechtlijnige opstellen en hoe leerlingen zichzelf kunnen vormen, in plaats van vervormd te worden.
